Verontwaardiging over Noord-Korea is nep. Ook in ons land zijn kernwapens
In dit opiniestuk stelt Tine Soens (sp.a) dat de verontwaardiging van minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders (MR) over de kernwapens van Noord-Korea nep is. Want ook in ons eigen land zijn nog steeds Amerikaanse kernwapens aanwezig.
“Godverdomme, weg met die bommen!” Ik ben nog te jong om het me te herinneren, maar ik was er graag bij geweest. Op 23 oktober 1983 trok de grootste betoging die ons land ooit gekend heeft door de straten van Brussel. Maar liefst 400.000 mensen scandeerden toen bovenstaande leuze om te protesteren tegen de aanwezigheid van kernwapens in ons land.
Pleidooi minister Reynders
Vandaag, meer dan 30 jaar later, hoor ik onze minister van Buitenlandse Zaken een vurig pleidooi houden tegen de kernwapens die Noord-Korea ontwikkelt. Terecht. Kernwapens zijn massavernietigingswapens, de meest verwoestende van allemaal. Ze maken geen onderscheid tussen burgers of militaire doelwitten. Elke kernkop die er bijkomt, vergroot de kans dat het spierballengerol tussen grote mogendheden ontspoort tot een nucleaire catastrofe voor de hele mensheid. Geen wonder dat 50 Nobelprijswinnaars een nucleaire oorlog als de op één na grootste bedreiging – klimaatverandering staat op 1 – voor onze planeet bestempelen.
Verontwaardiging is nep
Maar weet u wat, minister Reynders? Uw woorden zijn niet geloofwaardig. Want de Amerikaanse kernwapens die in België aanwezig zijn, zijn even gevaarlijk als de Noord-Koreaanse. Meer nog, ze hebben ervoor gezorgd dat gruwelijke regimes als dat van Noord-Korea zich genoodzaakt voelden om er ook te ontwikkelen. Zo lang die bommen hier dus liggen, hebt u werkelijk geen enkel recht van spreken. En zo lang u het tegenovergestelde doet van wat u beweert, is uw verontwaardiging gewoon nep. Zo wordt in de schoot van de Verenigde Naties onderhandeld over een verdrag dat het gebruik, het dreigen met gebruik, de ontwikkeling, het bezit en de opslag van kernwapens verbiedt. België blinkt daar uit door… afwezigheid. Ons land is op het internationale toneel altijd een grote voorvechter geweest voor een ban op massavernietigingswapens, gaande van chemische en nucleaire wapens tot antipersoonsmijnen en clustermunitie.
In de jaren 90 was de socialistische minister Erik Derycke een van de voorlopers om dat wereldwijde bewustzijn te vergroten, precies om van de wereld een veiligere plek te maken. Vandaag stel ik vast dat ons land heeft afgehaakt en zich schikt naar de lobby. Met ‘dank’ aan MR, N-VA, Open Vld en CD&V zal ons land dat baanbrekende internationale verdrag tegen kernwapens niet ondertekenen.
Onze ministers geven niet thuis
De vraag is nu in wiens naam die partijen dat hebben beslist? Want laat één ding duidelijk zijn: meer dan 30 jaar na de massabetoging in Brussel is er vandaag nog altijd een grote maatschappelijke eensgezindheid dat de wereld beter af is zonder kernwapens. Ook in ons land. Zo hebben maar liefst 240 Vlaamse steden en gemeenten de oproep van de burgemeesters van Hiroshima en Nagasaki ondertekend om tegen 2020 alle kernwapens te bannen, ook de kernwapens die in ons land zijn opgeslagen. Ook het Vlaams parlement deed twee jaar terug zijn duit in het zakje richting kernvrije wereld. Meerderheid – dus ook de parlementsleden van N-VA, Open Vld en CD&V – en oppositie trokken aan hetzelfde zeel om massavernietigingswapens te bannen. Maar nu het erop aankomt, nu we mee het verschil kunnen maken met anderen in de Verenigde Naties, geven onze ministers niet thuis.
Met 400.000 man naar Brussel
Erger nog. Minister Reynders zit in de tang van de lobby – niet het minst Amerikaanse wapenbedrijven die er miljarden mee verdienen – die het nucleaire status quo absoluut willen behouden. Op belangrijke momenten wil je dat je land thuis geeft en moreel leiderschap toont, en niet zoals deze minister doet, de taal van de lobby spreekt. Dan wil je evenmin dat je land zich verstopt achter NAVO-drogredenen om aan de zijkant te blijven staan. Dan wil je dat je land opstaat en mee voorop loopt. De tijd is gekomen dat ook mijn generatie die boodschap duidelijk maakt. “Godverdomme, weg met die bommen!” Met 400.000 man naar Brussel, waarom zou dat vandaag niet meer kunnen?